week 24, 25, 26, 27, 28, 29 en 30
Blijf op de hoogte en volg Fieke
03 Maart 2014 | Costa Rica, Tabarcia
Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik ga wennen aan het leven hier. Hoe meer ik me ga hechten aan me vrienden hier en misschien nog wel belangrijker hoe meer ik van me familie hier ga houden. Soms denk ik de laatste tijd wel eens, hoe zou het zijn als ik thuis kom? Me broer is er niet, me ouders werken veel en me vriendinnetjes vertrekken naar de Universiteit, HBO of studeerde al. Natuurlijk ken ik lieve mensjes die volgend jaar naar vwo 6 gaan, maar het word toch anders.
Daarbij merk je nu ook dat je echt een leven hier hebt opgebouwd en dat je die over 2,5 maand weer volledig moet gaan laten vallen.
Me beste vriend van hier zie ik misschien nooit meer. Me zus met wie ik alles samen doe zie ik misschien nooit meer. Me familie, die voor me vecht en door het vuur gaat als het nodig is zie ik misschien nooit meer. Me klasgenootjes zie ik zeker nooit meer. Maar ook de minder belangrijke mensen, de buschauffeur die je altijd met een stralende glimlach een goede morgen wenst. Of me oom, die me toch nog steeds blondje noemt waar ik me hopeloos aan irriteer. Me neven die altijd door het huis rennen en helemaal fan van me zijn. De chaos en ik denk zelf dat ik het eeuwige gehuil van me kleine zusje ga missen.
Eigenlijk is dit afscheid moeilijker dan die in Nederland. Hoewel ik in Nederland relaties had die belangrijker zijn, wist ik dat ik terug zou komen. Ik zie jullie over 10 maanden weer, zei ik met een glimlach. Niet beseffend dat 10 maanden zo lang zouden voelen.
Hier zeg ik geen gedag voor 10 maanden, hier zeg ik gedag voor misschien voor altijd! Ik weet niet of ik nog een keer op bezoek wil komen na dit jaar, uit angst dat het verandert is en ik wil de prachtmomenten van dit tussenjaar in me gedachte houden.
Nu genoeg gezeurd, bang geweest en beseft.
Ik heb nog 10 weken ongeveer om deze droom te leven en overal waar het mogelijk is van te genieten. Het leven te proeven en de mensen te bedanken voor het steunen, zorgen en de liefde die ze geven.
NOG MAAR 10 WEKEN MENSEN EN IK BEN WEER IN NEDERLAND!
Nu gaat het ineens ongelofelijk snel, ik moet weer naar school en je bent dus eigenlijk de hele dag op pad. Ben begonnen aan me Profielwerkstuk voor in VWO 6 en ga 6x per week naar de sportschool. Hoe drukker ik ben, hoe sneller de tijd gaat. Hoe sneller de tijd gaat hoe meer ik besef dat ik nu moet genieten en alles uit dit jaar moet halen.
Nu even een snelle terugblik op de laatste weken!
Gisteren zijn we met me familie naar het strand geweest, me kleine broertje van 14 bleef thuis. Het was een super gezellige dag, ook al dacht me zusje daar ietsjes anders over, en liet ze de traantjes weer heerlijk over der wangetjes lopen. Hoewel me ouders probeerde het serieus te nemen. Lagen wij dubbel toen ze voor de honderdste keer moest huilen, omdat we geen koekjes hadden maar chips. Of dat we wel cola hadden, maar geen water. Heerlijk, kind zijn! Dat zijn dan je grootste zorgen, kan je nagaan!
Verder ga ik nu hele dagen weer naar school en probeer ik in de ochtenden naar de sportschool te gaan en daarna iets te doen voor me school in Nederland.
Ik heb vrienden gemaakt met een familie die hartstikke lief voor me is en zelf ook 2 uitwisselingsstudenten heeft. Daar trek ik nu heel veel mee op en zij willen me ook een paar dagen meenemen om andere plekken te leren kennen. Zo namen ze me onder schooltijd mee naar een andere stad en gaven ze me daar een soort rond tour.
Ik wil zelf heel graag nog Guanacaste zien, maar helaas gaat dat niet met me ouders lukken. Ik zou eigenlijk deze week gaan backpacken maar dat gaat niet door. Nu dus maar eens kijken hoe ik een andere oplossing kan vinden, misschien ga ik alleen!
Omdat we weer naar school moeten maak ik een heel stuk minder mee en word het leven weer een beetje 'gewoon'.
-
03 Maart 2014 - 18:04
Hanneke Koop:
Lieve Fieke,
Ja, je schrijft ware dingen. Toch fijn,dat je zulke lieve mensen ontmoet.
Je familie daar, zelfs de buschauffeur met zijn stralende glimlach.
Ik vind het heel leuk jouw verslagen te kunnen lezen en hoop nog meer te mogen ontvangen.
Lieve groetjes, Hanneke -
04 Maart 2014 - 12:29
Lien:
hee lieve fieke,,
hoe is het nou daar ? ik las al een paar berichtjes elke keer en ik vind het tog egt knap van je dat je dit allemaal doet zo en ik hoop ook echt dat je het daar naar je zin hebt. wel jammer dat het niet door ging maar misschien kun je iets anders leuks bedenken toch om te doen?
ik zou het ook weer fijn vinden als je in nederland bent dan is het toch wat makkelijker om te communiceren en alles. ik sprak een tijdje terug je broer ook nog eventjes erover dat je daar was enzoo en hij mist je wel natuurlijk en je ouders ook dat weet ik wel zkr allemaal. ik hoop dat je het daar de laatste paar weken nog goed naar je zin hebt en dat je geniet van de momenten want egt alles wat je niet hebt gdaan krijg je later spijt van ik hoop je snel weer te spreken en het is tuurlijk ook moeilijk wat je zegt om hun daar weer te laten maar misschien kun je later contact houden met brieven en alles en dan een keertje op bezoek ??
liefs lien xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley