week 7 en 8

woensdag 18 september
Nadat ik me vorige reisverslag op het internet had gezet, werd me zus ziek en gingen we naar het ziekenhuis. Ik dacht in het begin waarom gaan we naar het ziekenhuis ze heeft alleen een beetje last van haar buik. Hier blijkt het ziekenhuis ook gewoon een soort doktorspost te zijn dus gingen we eigenlijk gewoon naar een soort huisarts. Daar kwam ook me vader, we moesten wel 3 uur wachten tot we een keer geholpen werden. Daarna snel een taart gehaald want me kleine zusje was 3 jaar geworden. Toen we dat hadden gedaan gingen we op weg naar huis, ondertussen nog 4 mensen gesproken en toen we thuis aankwamen was het alweer 8. We aten met zijn alle taart en ijs en gingen toen snel naar bedje toe.

donderdag 19 september
we hoefde niet naar school omdat me zus nog niet helemaal beter was dus hadden we een rustdagje, toen kreeg ik ook te horen dat me pakketje binnen was gekomen uit Nederland van me ouders. Die middag had ik spaanseles, maar was iedereen een beetje ziek zwak en misselijk en kwam er van daadwerkelijk spaans praten weinig terecht.

vrijdag 20 september
Dat was super leuk! we gingen ballonenn oplaten met vuur dat ze opstijgen. Sommige jongens kwamen kijken maar het belangrijkste was wel. Toen ik met een groepje van 3 andere voor het oplaten elkaar moest vasthouden en knuffelen en moest nadenken over god. Daar heb ik tijd van gemaakt om even tot mezelf te komen en te denken hoe het nu met me gaat en toch mezelf weer even te vertellen dat ik nu aan de andere kant van de wereld woon.
Onze ballon kwam het verst en gingen daarna chips en cake eten. Hier vinden ze het normaal om bij de chips een soort bonensaus te maken. ALLES hier is met bonen, rijst of banaan. Na een tijdje werd de bonensaus alleen meer gebruikt om elkaar kapot vies te maken. Dus me haar en me gezicht was bruin van de bonensaus na die avond. Wat stonken ik en me zus, maar wat hebben we gelachen!

zaterdag 21 september
Ik en me zus waren allebei ziek, we deden toch iets niet helemaal goed! Het was een rustige dag waar er nog een vreemd beest langskwam, maar later me neef bleek te zijn. Nu kan ik dus elke dag een roos via facebook verwachten of een ander geslijm.

zondag 22 september
ik denk dat het die dag geen moment droog is geweest. Het voetbal werd afgelast en de straat stond helemaal blank van het water. Iedereen was genoodzaakt om binnen te blijven en het licht viel geregeld uit. Water was er iniedergeval wel genoeg! Toen ik naar bed ging was er nog steeds geen elektriciteit, dat betekend geen licht. Dus ik in het aardedonker naar bedje lopen. Waarbij ik me been kapot hard stootte dan kan me moeder toch niet laten om keihard te lachen waardoor ik nog van haar lach kan meegenieten van een heel andere kamer. Zelf kon ik er ook wel om lachen en dook daarna alsnog snel me bedje in.

maandag 23 september
vandaag ging ik niet naar school maar ging ik met me oma samen het pakketje van me ouders in San Jose ophalen. Hoewel me ouders het adress perfect hadden opgeschreven was ik als minderjarige niet bevoegd om hem in ontvangst te nemen. Eenmaal in San Jose na 2 uur reizen kreeg ik me pakketje nog niet, omdat er enige onduidelijkheid was om me verblijf. We belde me local rap en die zou er binnen een uur zijn. Geloof mij, als mensen hier zeggen binnen een uur is het over 2 uur. Gelukkig wist ik dat dus toen ze na 1 uur en 40 minuten kwam aanzetten vond ik het nog snel.
Gelukkig wist zij iets te regelen, niet via de officiele manier! De mensen op het kantoor waren ontspannen en deden lekker gek mee, Ze vroegen me nummer in ruil voor het pakketje en eisde de chocolade die erin zou zitten op.
Daar zag ik dan toch me pakketje en toen die werd opengemaakt had ik tranen in me ogen. Niet dat ik hele dagen heimwee heb, maar als dan iets uit Nederland komt voor je, voelt het heel bijzonder en heel belangrijk. Het is alsof je ouders en broer ineens een stukje dichterbij zijn.
Na het pakketje met een glimlach in ontvangst te hebben genomen en snel erin te hebben gekeken, was ik teleurgesteld. Meen je die nou, dat mam precies niet de schoenen erin heeft gedaan die ik vroeg.
Ik ging naar huis met me oma en namen de bus en taxi. Eenmaal thuis pakte ik het pakket helemaal uit en werd ik spontaan gelukkig, het zat er wel in alleen helemaal onderop!
Ook zat er een cadeautje in voor me kleine zusje, ik gaf het haar en wat was ze blij. Me moeder hier verklaarde me moeder voor gek, maar vond het super lief!
Na een half uurtje was me zusje boos en gooide het cadeautje wat ze had gekregen helemaal kapot. Geen enkel kleurtje was meer te redden en het deed me zoveel verdriet. Want voor mij waren het niet gewoon kleurtjes, maar was het iets uit Nederland. Iets van thuis! Ik liep naar me kamer en kon me zusje die dag even niet meer hebben. Achteraf kan ik erom lachen en besef ik dat het gewoon een boos meisje was, die helemaal niet beseft wat voor waarde die domme kleurtjes voor mij hadden.

dinsdag 24 september
we hadden weer spaanse les, maar eerst ging ik bij me oma een warme douche nemen. Niet omdat ik nou zo hard moest hoesten, maar gewoon omdat ik er zo ontzettend veel zin in had. Achteraf niet slim, want dan is een koude douche zo verschrikkelijk weer. Nadat ik me korte broekje had aangetrokken zat ik nog rustig voor me omas huis en toen kwam me spaanse docent aangelopen. Ze kwam naar me toe en begonnen in het engels te praten over de afgelopen week. Ik zei dat ik ziek was, dat ik nog steeds die buikpijn had en ze vertelde dat ze precies hetzelfde had en dat nu lesgeven weinig zin had. Na een tijdje te hebben gepraat kwam er een ambulance voorbij, sirene aan! Dat betekende niet veel goeds, haar vader had kanker en haar opa was op stervende. We rende dus naar haar huis, gelukkig konden we opgelucht ademhalen want de ambulance stond niet voor haar huis. We liepen naar het kleine kerkje in het dorpje, daar waren me moeder en al haar zussen. Ze waren iets aan het maken voor de volgende avond. Ik hielp mee, het waren in banenenbladeren gewikkelde tortilla en bonen.

woensdag 25 september
gewoon een dagje school, maar gingen we inplaats van de laatste uren les, marsmellows verkopen met cocos en leche consades ( typisch van Costa Rica) nadat we ze allemaal hadden verkocht keken we een film.
die avond hadden we gewoon de bus om 5 uur terug dus waren we rond 6 uur in Tabarcia. Daar gingen we gelijk naar de kerk voor een mis en aten we daarna de tortilla met bonen die ik de vorige dag had gemaakt. ( het was niet te eten)
toen ik thuis was pakte ik snel me tas in want er stond voor de volgende dag een tour op het programma naar de zee.

Donderdag 26 september
ik had me spullen al gepakt en hoefde die ochtend dus alleen in de bus te gaan zitten. We gingen in San Jose nog even een winkelcentrum in en vertrokken daarna naar de zuidkust. Die avond kwamen we pas aan en nadat iedereen ongeveer 10 keer van verblijf was verwisseld had ook iedereen een plaatsje.

vrijdag 27 september
we gingen naar een natuurpark, Het was eerlijk gezegd niet heel bijzonder maar ze legde ons uit, dat het voornamelijk uit rif bestond en dat de oppervlakte aan land veel kleiner was dan de oppervlakte in de zee wat natuurgebied was. Na een heerlijke ochtend op het strand te hebben doorgebracht en een slang in de natuur te hebben gevonden gingen we die middag snorkelen in het rif. Zelf verwachte ik prachtige kleuren met belachelijk veel vissen overal. Dat viel erg tegen, het rif was vooral groen en de vissen hadden vooral een schudkleur en vielen dus niet echt op. Na een tijdje te hebben gesnorkeld en fotos te hebben gemaakt, want ik had een onderwaterhoes mee. stopte me camera er ineens mee, verrast ging ik ermee boven water om te kijken wat het probleem was. Daar bleek dat de onderwaterhoes niet zo waterdicht was als dat die hoort te zijn en bleek me camera niet meer te werken. Ik vroeg aan me local rap of ze hem van me over wou nemen omdat ze zelf niet aan het snorkelen was en zei tegen mezelf dat ik daar nu niet om zou treuren maar eerst eens even van het snorkelen zou genieten.
Ik zette me verstand dus uit en snorkelde naar de gids bij het rif. Ineens zag ik een grote vis, ja een grote vis. Wel een echt grote vis van wel 1,70. Het was een fractie dat ik de vis zag, daarna tikte de gids me aan en legde boven water uit, dat ik een nursshark had gezien. Blijkbaar heb ik dus een haai gezien, maar op het moment dat ik deze zag, was het voor mij niet meer dan een grote vis. Het verhaal achteraf klinkt spannend, want wie kan er nou zeggen. Ik zag met snorkelen een haai, niemand anders van me groep had hem ook gezien omdat ze achter me snorkelde.

zaterdag 28 september
we gingen naar een andere plek namelijk puerto viejo. Dat was de ideale surfplek en was het ook het ongelofelijke paradijs. De hele dag ging er een drugsgeur over het strand en waren hier alleen maar echte negers te vinden. Samen met de hele dag Bob Marley op maakte het echt onmogelijk om je maar iets gestresst te voelen en kwam iedereen helemaal tot rust. Die avond gingen we naar een schattig marktje, waar ik naar mijn gevoel in een restaurantje DE Bob Marley heb ontmoet. Hij zong zo goed, met zijn grote rastaharen en zijn stoonde kop.

meer tijd heb ik niet vanavond typ ik em verder