week 18 en deel 19

zondag 1 december
ik had met een vriend afgesproken om naar zijn huis te komen omdat ik helemaal verliefd ben geworden op het uitzicht daar. Het is op een berg en het geeft uitzit op de hele vallei. Toen ik daar om half 2 aan kwam liep die nog gerust in zijn onderbroek rond. Hij schrok zich dood dat ik er al was want hier is het gebruikelijk om later te komen. Zijn moeder lag helemaal in de slappe lach en heeft hem er de hele dag mee gepest. Daarna gingen we naar de bingo en kon ik dus de getallen oefenen. Zijn moeder nodigde me uit om met hun in Januari mee te gaan naar een pretpark. Na een gezellig dagje te hebben gehad waarbij ik meer was opgetrokken met zijn zusje dan met hem bracht zijn vader me naar huis. Hij is daar politieagent en dan zou je denken dan moet je toch je gordel omdoen in de auto. Dus ik als keurige hollander de gordel omgedaan, krijg ik toch de opmerking dat die niet omhoeft en drukt hij hem er weer uit. Dat is dan toch voor mij de omgekeerde wereld.
Toen we in Tabarcia aangekomen waren bedankte ik hem uitgebreid en liep ik naar de kerk waar me zus met vrienden zat te wachten. Na de ondeugende en nieuwsgierige blikken te hebben beantwoord gingen we naar me nicht. Me zus had me niet vertelt dat we daar zouden gaan slapen! Het werd later en later en we haalde wat te eten want iedereen had ongelofelijke honger. Me zus praatte met een jongen over haar vriendje, omdat ze op een break waren. En toen werd er een film opgezet, de mensen die me kennen weten dat je me niet een film moet laten kijken op de bank in de avond. Dus jawel binnen de kortste keren was ik in slaap gevallen. 1 keer werd ik wakker gemaakt om op een stoel te gaan zitten , maar ook daar viel ik snel weer in slaap. Na een slechte nacht te hebben gehad liepen we om 5 uur in de ochtend naar huis.

maandag 2 december
we hadden geen slaap gehad maar gingen gelijk door naar Puriscal om cadeautjes te kopen voor me familie omdat we een soort sinterklaas zouden gaan vieren met lootjes trekken en daarbij hadden we ook zoiets bij me ooms en tantes. Daarbij haalde we een hondje op die in ons huis zou mogen blijven wonen voor de rest van zijn leven, wat was ik gelukkig!
die middag gingen we pizza eten. En me kleine zusje was ook mee en ik moet dan toch even zeggen dat een kind verwend is als die alleen maar snoep eet. Ze wou zelfs geen pizza eten alelen snoep. Daarna kreeg ik een gratis zakje chips van een man en zelfs die wou me zusje niet eten. Ik zat met open mond te kijken en vol verbazing bedacht ik me hoe ik vroeger was. Ik was nooit iemand die gemakkelijk at en vond ook niet veel lekker maar pizza en chips, zo ver was ik nooit gekomen!

dinsdag 3 december
we namen de kleine (de hond) mee naar een zwembad in de rivier. Me neven hadden deze in twee dagen gemaakt samen met me broertje. Wat waren ze er trots op en wat was het water heerlijk! Na een tijdje begon het toch koud te worden en toen we er bijna uit wouden gaan brak de hele constructie. De neven en me broertje dus weer aan de slag en wij liepen terug naar ons huis. Alleen de tocht ernaartoe is al prachtig je moet over de grote rivier met een brug en daarna loop je over terrein van je opa maar vol met fruitplanten. Me zus legde me uit dat er 3 verschillende sinasappels waren, de citroenplant en de advocaatboom. We zagen ananassen en even later koffieplanten.
In de avond namen we de hond mee naar Tabarcia en gingen we met vrienden bij de kerk zitten om gewoon gezellig te praten het ging de hele tijd goed tot we ineens de hond kwijt waren!
Ik heb ergens in me bloed dat ik rrustig blijf, misschien omdat onze hond in Nederland het eerste jaar elke keer wegliep. Me zus daarintegen was helemaal in een soort shock. We liepen met zijn 10en te zoeken en daarna kwam ook me neef helpen ( super lief). We belde iedereen met de vraag en uiteindelijk na wat denkwerk wisten we wie hem had meegenomen. Ze hadden hem opgetild en hadden zo door Tabarcia gelopen. Hierdoor wisten we dus dat hij niet weggelopen was maar meegenomen. We liepen door Tabarcia over het voetbalveld tot we ineens een gepiep hoorde. We sprintten ernaartoe en daar zat die dan helemaal alleen zonder halsbandje. Ons kleine lieve hondje! Wat waren we opgelucht! Het halsbandje vonden we later terug ergens achter een steen want die was afgedaan. Na dit avontuur belde we snel paps en konden we met de auto naar huis. Na natuurlijk iedereen bedankt te hebben!
Thuis kregen we het verwijt dat me tante had gezegd dat we als gekken door Tabarcia hadden gerend. Ik zag er wel schik in omdat het nergens op sloeg omdat ik twee keer had gerend en me zus 1 keer. Ik moest denken aan dat we als kippen zonder koppen hadden gerend en ik kreeg helemaal een grappig beeld voor me. We lieten me moeder maar tieren en bedankte haar voor haar begrip en dat ze bezorgd was over de hond, sarcastisch.

woensdag 4 december
ik reisde naar San Jose om me vriendinnetje op te halen uit Guanacaste. Toen ik daar aankwam was ik veel te vroeg want ik was met me oom een heel stuk meegereden in de auto. Na wat te hebben gegeten en wat spulletjes voor sinterklaas en de hond te hebben gekocht ging ik zitten wachten op me vriendinnetje. Toen ik haar zag bleek het dat het meisje van Catago er ook was. Dat wist ik helemaal niet! Ik had niet meer op internet gekeken en had op dat moment ook geen telefoon. Ohoh dacht ik , ik had nog zo tegen mam gezegd, nee alleen 1 meisje mam!
Ze kwamen naar me huisje en praatte met me moeder en me tante. Ik liet ze alles zien en daarna gingen we naar het zwembad in de rivier. Het meisje uit Catago ging die avond naar huis en het andere meisje bleef bij me slapen. We hadden gasten die op zijn minst gezegd apart waren dus die lieten we maar een beetje voor wat het was.

donderdag 5 december
in de ochtend pakte we een bus naar San Jose want we wouden naar de film. We haalde lekker veel popcorn en cola en gingen naar de film. Na de film was afgelopen ging het meisje uit Guanacaste snel naar huis want ze moest nog 5 uur reizen voor ook zij thuis zou zijn. Me broertje, zus en ik bleven nog even in het winkelcentrum hangen en gingen daarna ook naar huis. In de bus had ik het moeilijk en moest ik huilen. Het was rond 5 en ik wist dat in Nederland je dan in de sinterklaassfeer zou komen. Zo belande ik eigenlijk van het ene verdriet en misgevoel in het andere en ging het van sinterklaas naar mams verjaardag en dan weer naar vrienden. Toen we in Tabarcia waren bleven we daar nog even hangen en kwam pecas nog even langs om me te troosten en af te spreken dat we voor me mams verjaardag een taart gaan bakken! Wat zijn ze lief voor me!
toen we thuis kwamen waren de gasten er nog, wel heel zielig de vader van hun is 5 jaar geleden gebeten door een slang en is daaraan overleden.
Die avond vierde we sinterklaas en vloeide de tranen rijkelijk! de gedichten waren lief, ontroerend en grappig! Ik moest van me moeder me ouders in Nederland heel erg bedanken en hoewel er voor mij geen sinterklaas sfeer in zat vond iedereen het toch geslaagd. Nadat ik moest huilen zei me moeder dat me ouders wel heel erg van me hielden omdat ze zulke dure cadeautjes opstuurde. Toen ik dat hoorde werd ik beetje chagrijnig het ging niet om het geld of ze van me hielden. Het ging erom dat ze eraan hadden gedacht en zo lief waren om me iets te sturen. ( het waren trouwens helemaal geen overdreven dure cadeautjes). Me moeder bedoelde het lief maar gaf me het gevoel dat ze me helemaal niet begreep en ik voelde me dus ondanks sinterklaas aardig alleen.


vrijdag 6 december
iedere ochtend trainde ik nu het hondje omdat het zo vervelend is dat geen enkele hond hier ook maar een beetje luistert. we aten in de middag bij de rivier samen met me zus en me kleine nichtje. Daarna gingen we topless zwemmen en toen me oma dat zag was ze niet gelukkig, haha!
die avond gingen we wel naar Tabarcia maar niet naar pasto omdat een vriend van ons jarig was en vierde we het daar een beetje. Daarbij praatte we een beetje met pecas en wou me zus ook extra niet omdat haar inmiddels exvriend daar was. de pastoor zag ons en vond het zo nodig om tegen me zus te zeggen dat hij onze moeder op zou bellen omdat hij niet verantwoordelijk wou zijn als we niet naar pasto gingen. Me zus was als de dood om naar huis te gaan dus ik beloofde om het woord te doen bij me moeder. Daar sprak ik met me moeder en me moeder vond het gelukkig helemaal geen punt!

zaterdag 7 december
We gingen naar het strand! EINDELIJK!! We zouden om 7 uur vertrekken en toen ik om 7 uur helemaal klaar was ( Nederland was ik altijd later klaar). Lag iedereen nog in bed. Uiteindelijk vertrokken we om 10 uur. We reden 3 uur en het was bloed en bloedheet. Toen we eindelijk bij een heel lelijk strand waren aangekomen rende we snel naar de zee. Onder het rennen trok ik me jurkje uit omdat ik het niet eerder wou doen. Aangezien er een groep mannen aan het staren was alsof ze een buitenaards wezen zagen. Na ongeveer 2 minuten in het vieze water te zijn geweest voelde ik een schok, niet 1 niet twee maar meederdere. Gelijk daarna prikte en jeukte het overal over me hele lichaam. Als soort schokreactie begon ik overal te wrijven, je weet niet wat er gebeurt dus je probeert met je handen overal overheen te gaan. Ik voelde me alsof ik iemand was die overal beestjes over zijn lichaam voelde kruipen die er niet waren. We gingen snel uit het water en het brandde en prikte als een gek. Daar werd er zoet water over me heen gegooid en een handdoek over me een geslagen. Na een paar minuten kleurde me huid rood vol met bobbeltjes in het begin was het moeilijk te tellen hoeveel het er waren. Wel was het snel duidelijk dat het er minimaal 5 moesten zijn geweest.
We reden naar een ander strand en aten daar wat, ondanks ze pijn ging ik snel weer het water in en genoot ik echt vol van het strand!
De avond aten we wat in een goedkoop tentje en reden we daarna naar huis

zondag 8 december
ik was ziek. de kwallensteken deden me toch iets meer pijn dan verwacht en ook was het effect er daarna beter voelbaar dan ik verwacht had. Me hele lichaam voelde slap en met extra pijnlijke punten in me zus en ik had last van hoofdpijn. Ik had een paar schrammen op me rug van de aanvallen van de kwallen en we konden ook tellen hoeveel het er waren geweest. Het zijn tussen de 10 en 12 aangevallen geweest, een op elke arm en de rest op me rug.
Ik wou niet naar het voetbal van me vader en sliep vooral heel veel. Die avond gingen we pizza eten en ik viel eigenlijk snel in slaap!

maandag 9 december
ik had afgesproken met een vriend vandaag maar ik ben nog niet helemaal zeker of ik toch niet liever even naar een doktor ga omdat ik na twee dagen nog last heb van hoofdpijn en het voelt alsof alles pijn doet in me hele lichaam, net zoals je soms last hebt van de griep en alle gewrichten pijn doen.
geen zorgen erom maken, het voelt vervelend maar echte pijn kan je het niet noemen. Nu even een lekkere warme douche nemen en daarna zien we wel verder!


Veel liefs