week 9, 10 en 11

zondag 30 september
we waren nog een heel dagje op het strand en gingen op de fiets. Je kan op geen simpelere manier een Hollander gelukkig maken. Het was heerlijk om weer de wind door je haren te voelen en gewoon even tijd op de fiets door te brengen. Die middag gingen we naar een excursie over chocolade en tradionele indanen. We kregen van een idiaan alles te weten hoe je jezelf kan genezen zonder naar het ziekenhuis te moeten, alles uit de natuur. Hij was natuurlijk geen echte officiele indiaan, maar sprak nog wel de officiele taal. Om echte indianen te zien, moet je 2 weken door de wildernis lopen en als je er eenmaal komt heb je grote kans dat ze je niet met open armen ontvangen maar eerder zullen vermoorden. En eigenlijk zouden de mensen ook het respect moeten hebben om deze mensen hun eigen leven te laten houden. Maar ook hier dreigen de indianen hun achtergrond achter zich te laten en zich te mengen met de ticos.

maandag 31september
de dag hebben we alleen maar gereisd. De hele dag in de bus en bus en bus. Dat was nog eens puur genieten! Gelukkig viel het allemaal wel mee, werd er gezongen in de bus en lekker nog even van het engels spreken genoten voordat we weer naar onze gastgezinnen gingen. Eind van de middag pakte ik de bus terug naar Tabarcia, daar zou me vader me met de auto ophalen. Het was al donker toen de bus begon te rijden. En werkelijk na 5 minuten in de bus, voelde ik iets geks. Aan de linkerkant van me jas. Ik zat gewoon tegen het raam aan en was super moe van de dag. Ik had me ogen dus al gesloten maar was nog niet in slaap gevallen. Ik ging verzitten om te kijken wat er zo tegen me jas aan zat. Toen ik keek zag ik een hand, dat zich langzaam terug trok. De hand van de man achter me..
Ik greep naar me jas om te voelen of ik er iets waardevols in had zitten en het enige wat er in zat was een borstel en een muntje van de waarde als 5 cent. Ik heb nog even nagedacht om weer terug tegen het raam te gaan zitten en me te laten beroven van me borstel. Maar ik liet het zitten en drukte het tasje met belangrijke spullen tegen me aan.
Toen ik in Tabarcia aankwam bleek er niemand te zijn, het was al donker en de enige die op straat nog waren, was een groep van 10 jongens. Ik stond daar te wachten en te lachen om de jongens die me na 2,5 maand nog steeds aankeken alsof ik van een andere planeet kwam. na een aantal complimenten in ontvangst te hebben genomen wou ik toch wel naar huis. Het was nou niet zo dat ik echt geweldig vond alleen te staan in het donker wachtend op me vader voor een kwartier. Het was gewoon bij de plaatselijke winkel en ik kende de mensen, dus echt zorgen was er ook niet. Me zusje smste me dat me broer eraan kwam omdat me vader er niet was. Na 10 minuten wachten hoorde ik toch eindelijk de motor van me broertje. Wat was ik blij toen ik me bedje had bereikt en gerust in slaap kon domelen.

dinsdag 1september
de dag ging de geschiedenis in als de skypedag. Omdat ik niet naar school was gegaan aangezien me moeder zei dat ik nog zo moe eruit zag. Kon ik een dagje inruimen om te spreken met de mensen uit Nederland. Eerlijk gezegd voelde dat heel erg goed om na 2,5 maand eindelijk eens echt de tijd te hebben om alles te vertellen. Na verschillende skypegesprekken en me moeder een lange nacht te hebben gezorgd omdat we elkaar nog even wouden spreken. Gaf ze na een tijdje toch op en dook snel haar bedje in. Rond die tijd kwam me zus thuis en had ik spaanse les, dus verveelde of piekerde ik geen moment.

woensdag 2oktober.
dat was nog eens gek, me broer in Nederland was jarig, 20 alweer en voor dit jaar was er nooit een verjaardag voorbij gegaan waar we niet bij elkaar waren
Ik zag iedereen weer na een tijdje op school en iedereen kwam me omhelzen en knuffelen. iedereen was zo blij om me weer te zien en voelde ongelofelijk veel liefde om me heen. Ondertussen werd ik wel helemaal gek van me neef, die denk ik 25 of ouder is. Hij vind me leuk, nou dat is tot daar aan toe. Maar hij is nu ongeveer elke dag dat hij kan in mijn huis te vinden en dat werkte langzaam maar zeker toch wel op me zenuwen. Me zus lacht me er vol om uit en helemaal toen ze zag dat die me allemaal rozen ging sturen om facebook.

donderdag 3oktober
we hadden geen les meer maar alleen examens, dat betekend dus uitslapen, niets leren, examen maken en naar huis! Zo gezegd zo gedaan en we pakte de latere bus om 9 en de bus terug om 2.45. De eerste dag hadden we alleen engels, daar kon ik helemaal niets voor doen dus dat was nog eens gemakkelijk. Laat die 100 maar binnenkomen.

vrijdag 4oktober.
me zus wou eerder om nog te kunnen studeren met vrienden, ik had daar eigenlijk weinig zin in omdat het voor mij toch niet belangrijk is dat ik voldoendes haal. Ik smste dus een vriend met de vraag welke bus hij zou nemen en hij zei dat hij de late bus zou nemen. Hij haalde me op van me huis, omdat sjonnie niet wil dat ik wandel. Ik ging naar school, eenmaal daar kwam ik erachter dat we wiskunde hadden en ik dus geen rekenmachine had. aghja kan gebeuren dan maar geen toetsje maken. Me zus had twee toetsen maar die andere had ik geen zin meer in, dus zonder ook maar 1 toets te hebben gemaakt ging ik weer naar huis. Die avond natuurlijk wel naar de kerk!

zaterdag 5oktober
ik vroeg aan me zus of ze moest studeren, nee was het antwoord!
de hele dag hebben we samen doorgebracht, gelachen, gek gedaan en schoongemaakt

zondag 6oktober
ik ging met me vader mee naar het voetbal en aangezien me zus voetbal echt verschikkelijk vindt, bleef ze thuis. Samen met me kleine zusje en me vader gingen we naar het voetbalveld. Heel het dorp denkt dat ik voor een jongen in paps team ga, terwijl ik het werkelijk alleen heerlijk vind om even weg van huis te zijn en elke aanleiding aangrijp om iets anders te doen dan rondhangen rond het huis.
Na het voetbal zette me vader me af bij de gymzaal in het dorp. Daar werd namelijk een super grote bingo georganiseerd. Me zus en ik hielpen daar mee tot laat in de middag en me moeder deed natuurlijk mee met de bingo. Het was zo groot, ik keek me ogen uit. Overal echt overal waren mensen elke plek was gevuld. Denk aan de sporthal in Herwen en dan 2x zo groot, elke plek gevuld met mensen. Nadat het was afgelopen was ik helemaal kapot hoe moe. We liepen naar huis na van de pater een cola en snoep te hebben gekregen voor het helpen. De pater hier is trouwens hier wel een hele leuke en lieve man. Hij komt altijd een knuffel halen, is vriendelijk, heeft 100 honden en is echt de held van het dorp.

maandag 7 oktober
we hadden geen school en bleven dus een dagje in het dorp. Het was wel prachtig weer dus maakte ik het me gemakkelijk op een stoel in de zon.

dinsdag 8 oktober
we moesten weer examen maken en hoewel me zus weer de vroege bus pakte bleef ik lekker nog een paar uur thuis. Een vriend van hier haalde me op en we gingen met de motor naar school. Heerlijk een heel uur lang achterop de motor, met de wind in je haren en de zonnestralen op je huid. Terug regende het hard, dat was een iets minder prachtig beeld, schuilend achter een kleine jongen voor de snoeiharde regen.

woensdag 9oktober
examen examen examen

donderdag 10oktober
examen examen examen
wel nog een mooi punt, ik zat samen met een vriend te wachten op de bus, had net me haar geknipt. Daar was de taxiaap weer en me vriend me overhalen om naar em te zwaaien, dus ik zwaaien met me domme kop. Ik nam het helemaal niet serieus en was super vrolijk en druk. Hij liep immers toch weg en wat maakte het ook eigenlijk uit, het was maar zwaaien. Nou dat bedacht ik me dus even helemaal verkeerd, want hij kwam terug. Zwaaide met een bigsmile en bleef toen ongeveer een half uur lang naar me staren. Ik lag ondertussen helemaal dubbel nog steeds niet serieus genoeg. We gingen de bus in, hij en zijn vriend natuurlijk ook. Zijn vriend dacht even grappig te zijn om precies achter ons te gaan staan, gelukkig fluisterde mijn vriend me in het oor, helemaal naar achter Isa dan zitten ze sowieso niet bij ons. Ik in 1 rechte lijn naar achter in de bus, gelukkig nog 1 plek over.
Je dacht dat het over was he, ja ik ook! maar helaas, ze schaamde zich niet om gewoon achterstevoren te gaan zitten om me aan te kunnen staren. Ondertussen werd het voor mij minder grappig maar eerder gewoon pijnlijk beschamend. Me vriend viel in slaap op me schouder en ik bleef maar het raam uit staren met de brandende blikken voor me.
nou eindelijk was het afgelopen, nee dat dacht je! De vriend dacht nog even grappig te zijn om een heel gesprek met ze aan te knopen en nadat te hebben gehad bracht die me op de motor naar huis. Waar wat een wonder de taxi ook stond. Daar word je toch moe van....

vrijdag 11oktober
we hadden geen school en gingen met klasgenoten naar het zwembad.
Dat is gewoon in Tabarcia en is niet veel groter dan een jacuzzi, maar het idee is leuk. Nee dat van de jacuzzi is overdreven maar het is gewoon een zwembad bij iemand achter in de tuin. Ik kwam daar aan achterop de motor en me zus met de kleine bij me vader. Ik dacht een aantal jongens en een aantal meiden. Het bleken 12 jongens te zijn en 3 meiden. Weet niet of jullie daar ervaring mee hebben, maar dat betekend dat er geen plek in het zwembad rustig is, overal vliegen de jongens het water in. Iedereen saltos en duiken, geen moment was het geen chaos.
Na 2 uur, kreeg ik het toch wel koud. Ik voelde me sowieso al niet al te fit dus besloot niet meer het water in te gaan. Ik als kouwkleum dacht eens verstandig te zijn. Ik en een vriend haalde wat te eten voor ons allemaal en omdat ik hier zwem met me shirt en short aan, liep ik helemaal nat over straat. Dat werd natuurlijk beloond met toeteren, kusjes, en zwaaien. Soms word je er zo moe van... Me vriend daarintegen had de tijd van zijn leven en lachte me vol uit. Als je dan denkt, wat had ze dan aan een wit shirt ofzo, nee het was donkerblauw en hoog gesloten samen met een lange short. Nadat het was gaan regenen haalde me vader me op in de auto samen met me zusje en zus.

zaterdag 12ktober
we zouden gaan paardrijden, daar had ik nou echt zin in en verheugde me er al een paar dagen op. Eigenlijk was ik ondertussen al wel doodziek geworden en ging er geen minuut voorbij wanneer ik niet me neus hoefde op te halen. ook had ik een beetje last van me voorholtes maar dat liet ik maar zoals het was. Wat voelde ik me slap en ziekjes, terwijl ik toch helemaal niet zoveel in het water was geweest! Hoewel het was afgesproken om te gaan paardrijden, werd me even herinnert dat dit geen Nederland was. Er kwam dus niemand opdagen en het hele leuke idee van paardrijden ging dus niet door. Ik liep met me zusje en 2 nichtjes naar het winkeltje in me dorp en liepen terug, nadat met veel kabaal de motoren waren gepasseerd stond ik daar met 3 jankende kinderen. Na 1 opgetild te hebben, waren de andere gekalmeerd en liep ik met ze hand in hand en 1 slapend op me schouder naar huis. Die avond werd me moeder geharst, haar bovenlip. Ik heb werkelijk nog nooit zo hard moeten lachen om iemand die geharst werd. Me moeder moest janken en lachen tegelijk van de pijn, me zus lachte haar moeder vol uit aangezien ze de schone taak had om de strip eraf te trekken. Me broertje vond het wel interessant en was zo dom om een trip op zijn bovenlip te plaatsen. Het gevolg ook hij werd geharst. Dat was natuurlijk helemaal vermaak aangezien hij niet wist waar hij moest kijken van de pijn. Na een tijdje bleef die maar aan zijn bovenlip voelen en zeggen dat het plakte. Iedereen liep te janken van het lachen en hoewel het pijnlijk was maakte ze er wel een feestje van.

zondag 13 oktober
ondertussen was ik doodziek geworden en voelde ik me alles behalve in staat om ook maar iets te doen. Toch zou ik deze dag naar een ander zwembad gaan, waar warm water was uit de vulkaan. Dat was nog eens een heerlijk idee! we gingen vroeg op weg, we waren met de groep van de kerk en gingen dus ook eerst naar de belangrijke kerk in Chatago ( dat was degene in de nacht). me zus ging naar de kerk en ging op haar knieen helemaal naar voren lopen. Ik vluchte de kerk uit om maar niet het uit te proesten van het lachen in de kerk. ik snap nog steeds niet waarom dat gedaan werd, maar ik durfde niet meer terug de kerk in, bang voor een slappe lach als ik nog iemand zoiets idioots zag doen. Het leek wel een baby die nog niet kon lopen. na ongeveer 2 uur gingen we weer terug de bus in en na een half uurtje rijden belande we bij het zwembad. Het was een mooi verkooppraatje geweest om te zeggen dat er 5 zwembaden waren en 3 warme. Maar naar mijn mening is er een verschil tussen warm en niet steenkoud.
Het was dus gewoon koud, hoewel 1 bad wel heerlijk warm was, zo klein als een bubbelbad mocht je daar pas in als je 18 was.
Nou mijn leeftijd is dus officieel 17 maar na 1 keer eruit te zijn gestuurd omdat ik eerlijk wegging toen hij zei dat het voor 18 plus was. Werd ik de rest van de dag 18 voor mezelf en heb ik dus heerlijk genoten van het warme bad. Wat ook nog eens goed was voor me gezondheid. Dat dacht ik tenminste, geen rekening houdend dat ik 3 uur terug moest rijden in een steenkoude bus met de ramen open en een korte broek en kort shirt. Daarbij met natte haren, het gevolg was dat ik nog zieker werd.

maandag 14 oktober
we hadden weer geen school en gingen dus heel de dag thuis. Dat was wel beter, want me hoofdpijn was niet meer gezond en ook bijna niet meer uit te houden. Het is van die hoofdpijn dat je eigenlijk zou willen huilen maar je weet dat als dat gebeurt het alleen maar erger word dus je wel 3x denkt voor je een traan laat. Verkouden was ik natuurlijk ook, zo erg als wat. dus elke keer als ik moest niezen, moest ik me neus bedekken en versnelt naar de wc lopen omdat het snot overal zat. Ik kreeg een pilletje tegen het ziek zijn. Ik had er 1 voor in de avond en 1 voor overdag. Maar omdat me zusje heel erg hard ging gillen omdat deze ook een pilletje wou, terwijl ze nergens last van had. Had ik dus alleen de avondpil kunnen bemachtigen en kreeg de kleine zoals altijd haar zin. Waar ik later nogal in me hoofd pissig om was omdat ik de volgende dag dus als gevolg met barstende koppijn en snot overal naar school kon. na school haalde ik de make up die ik op had, wat eigenlijk al gelijk stond aan niets eraf. Haar op me hoofd, grote rode trui aan, voetbalbroekje en birckenstocks. Als dat toch geen campingoutfit is weet ik het niet meer. Ik pakte een grote handdoek, borstel, shampoo en liep zo naar me oma toe voor een warme douche. Dat zou ook gelijk goed zijn voor me voorhoofd en neus. Wat voelde ik even het ultime camping gevoel opkomen!

dinsdag 15 oktober
Ik was echt ziek, ik voelde me helemaal niet goed en had ook weinig kracht om ook maar te lopen. Waarom hadden me ouders die meid niet even laten janken en gewoon mij die pil gegeven vroeg ik mezelf af. Gelukkig namen we wel een bus later en kroop ik nog even bij me zus in bed, omdat ik een uur te vroeg was opgestaan. We gingen naar de bus, maar omdat we natuurlijk veel te laat waren, moesten we een andere bus nemen. Hierdoor waren we veel te laat in de klas, maar dat maakt hier echt totaal niet uit. Dat doet me gelijk weer denken aan de keer dat raaijemakers de deur voor me neus dichttrok toen de bel ging, wat kan het in een land toch verschillend zijn. Al is het lang niet altijd zo erg in Nederland! Die middag ging ik heerlijk 2,5 uur lang naar de sportschool en ookal was ik zo ziek en slap als wat. Het was heerlijk om weer even te kunnen sporten. Na het sporte kocht ik 2 appels. Even spookte pap en mam door me hoofd toen ik een cola kocht. Wetend dat hun altijd zeiden, je gaat toch geen cola drinken na het sporten! Sorry pap en mam, de volgende keer koop ik weer water. Het was gelukkig een cola zero moet je maar denken en was het een uur na het sporten! Maakt dat het al minder erg...

woensdag 16 oktober
tja, dat is het vandaag!
de lessen waren zoals normaal, we hadden engels en facebook, dat betekend dat ik de tijd had om me blog bij te werken. Maar misschien nog wel mooier, vakantieplannen te gaan maken. Zomer 2014 wordt onze zomer!
Ondertussen ben ik nog steeds snotterdesnot verkouden maar heb ik nu wel pillen gekregen om me hoofdpijn te onderdrukken. Zelf weet ik allang dat het me voorholfsholtes zijn, want een beetje een dokterskindje blijf ik wel. Nu dus stomen, sjaal om, warme douche en zorgen dat ik zo min mogelijk het koud heb.
Dat ging vandaag wel helemaal mis, want ik weet niet wat ik vandaag heb maar ik heb het koud en ik wil maar niet warm worden. Hoewel het hier gewoon 23 graden is, regent het wel en is het super mistig.

ondertussen zijn ze hard bezig met me eerste naam te oefenen, wat bedank ik dan me ouders dat ik een tweede naam heb gekregen. Want ik vind fieke niet een hele mooie naam, maar hoe hun het uitspreken wordt de naam gewoon echt lelijk.. Ze kunnen hem gewoon niet uitspreken en wat ben ik blij dat ik dat niet elke dag, de hele dag hoef te horen.
Na 3 maanden zijn ze ook wel een beetje klaar met me isabel te noemen en word ik eigenlijk alleen nog isa genoemd. Niet het isa zoals een Nederlander zou uitspreken, maar met een schattig spaans accent.

Daarbij bedacht ik me vandaag dat ik over 8 dagen, iets meer dus dan een week ik hier alweer 3 maanden zit. Wat gaat de tijd snel!

Veel liefs!