week 4, 5, 6, 7 in Costa Rica

het wachten duurde waarschijnlijk voor sommige wat te lang, maar hier is dan toch eindelijk me verslag van de afgelopen tijd! Voordat iedereen al wegdrukt omdat het 4 weken zijn zou ik nu niet elke dag beschrijven maar alleen de bijzondere gebeurtenissen.

donderdag 22 augustus
ik ging extra vroeg naar huis omdat ik helemaal geen zin meer had om ook nog maar 1 minuut extra op die school rond te lopen. Ik zou die middag toch spaanse les hebben, dus een bus eerder of later zou niemand moeilijk over doen. Ik had me mobiel thuis gelaten en liep naar de busstation. Ik liep gewoon naar huis zoals ik daarvoor al eerder had gedaan. Nu kwam ik echter een meisje tegen van de kerk en begon een gesprek met haar. Ik ging naar haar huis en van het een kwam het ander. Na ongeveer 1 uur met haar gepraat te hebben liep ik snel naar huis. Er kwam namelijk een regenbui aan. Eenmaal thuis checkte ik even snel me mobiel, deze was ondertussen helemaal onder gespamt. Ik belde snel Maria ( local rap) met de vraag wat er was. De tour begon vandaag niet morgen zoals ik iedereen had vertelt! Ik zou toch zweren dat het morgen was zei ik nog en verduft pakte ik me spullen in om binnen 5 minuten te vertrekken. Me moeder belde snel een taxi, ja hoor DE taxi. Gelukkig werkte zijn vader en hoefde ik dus niet bij die jongen in de auto weer. Ik zag mezelf al weer helemaal alleen zitten in de auto met die jongen! Vliegensvlug ging ik naar San Jose. Het geld wat ik mee had was 20.000 colonies dat is dus ongeveer 30 euro. Toen ik uit de taxi stapte was ik dat geld ondertussen al kwijt aan de taxichauffeur. Later kwam ik erachter dat me moeder hem ook al geld had gegeven. Ik wachtte op de rest en gingen nog even het grootste winkelcentrum van latijns amerika in. Ik zonder geld. We moesten zelf het avondeten betalen, echter had ik nog maar 2 euro op zak en bestelde een macflurry.
Wat was het heerlijk om weer iedereen te zien en wat was het heerlijk om weer engels te kunnen praten en dat mensen je begrijpen en even je verhaal kwijt kan.

vrijdag 23 augustus
We sliepen nog in San Jose maar gingen die ochtend vroeg op pad naar de Pasific. Dit is de linker kust van Costa Rica, we kwamen daar aan en onze monden vielen open. Het was er prachtig, de papegaaien vlogen met tientallen tegelijk over, het strand was verlaten, de palmbomen waaide zachjes heen en weer in de wind. Het was prachtig! Het was paradijs! Ik had nog nooit zoiets gezien, de pelikanen lagen in de zee samen met een verlate oude boot. We gingen naar onze kamers, waar warm water was! Warm water voor een douche dat had ik al een maand niet meer gehad! Daarna gingen we eten, we konden onbeperkt eten en het eten was zoals alles overdreven goed. We hadden 10 soorten fruit, pannekoeken, yoghurt, bonen en rijst , taart, brood, pasta. Alles wat je wou was er eigenlijk wel, oh en ijs!

zaterdag en zondag 24 en 25
De dagen waren heerlijk, we gingen achter de boot op de banaan. We ontbeten met de apen aangezien die af en toe ons eten afpakte. Helaas was ik gedurende de hele tour wel last van me buik. Ik ging na 5 dagen toch maar eens naar de doktor en kreeg pijnverlichters. De laatste avond dat we daar waren leerde ik een amerikaanse jongen kennen. Het klikte meteen en ik hoorde het leven in amerika aan. Hij was een sporter 5x per week voetbalde hij en hij hield niet van fastfood. Meer heb ik eigenlijk niet van hem onthouden. Die nacht gingen we nachtzwemmen en na de volgende dag wakker te zijn geworden besefte we allemaal dat de droom over was. We moesten weer terug naar onze families.

maandag 26 augustus
we gingen reden terug naar San Jose en stopte ondertussen nog voor een ander strand, waar de beste golven waren om te surfen. Daar kregen we ook de kans om even een paar leuke kleine dingen te kopen. Ik had alleen geen rode cent op zak. we sliepen in san Jose en zouden die ochtend weer vroeg naar huis gaan.

dinsdag 27 augustus
de dag was aangekomen, niemand wou dat deze dag kwam maar hij was der. We namen afscheid van elkaar en iedereen reisde weer een andere kant op naar zijn of haar familie. Zo ook ik, na 2 uur reizen kwam ik weer thuis in het dorpje. Misschien klinkt het vanaf daar gek maar ik kwam thuis, het voelde als een waar thuiskomst. De mensen die ik door de straten zag lopen herkende ik van gezicht, de jongens glimlachte en de pastoor gaf me een hand. Ik liep achter de kerk langs om naar huis te lopen. Daar stonden 3 jongens, ik kende ze alle 3. me neefje, een vriend en de taxi chauffeur. ietjes verderop stond me broertje allemaal klaar om me naar huis te brengen. ik sprong achterop de motor bij die vriend en reed naar huis, me broertje en neefje naast me rijdend op de motor. Thuis lagen er hartjes op me bed, geknipt door een klein handje. Wat was dat schattig! Me nichtje had die door me gemaakt. Ik was gelukkig toen ik weer thuis kwam, ik rende me zus tegemoet en knuffelde haar, me broer kreeg een kus en me vader een knuffel. De kleine tilde ik in de lucht en begon gekke bekken te trekken.

de week na de tour

ik werd zieker en zieker, de buikpijn werd erger. Toch was het na een week ineens helemaal weg.
die week werden er ook veel feesten gehouden en ging ik naar een grote belangrijke kerk, dezelfde als waar ik die nacht naartoe had gelopen.

week 6
me oom vond een slang en we gingen allemaal kijken. We werden pas gehaald toen de slang al dood was dus kon ons niets gebeuren. Ik maakte fotos en ze legde me het een en andere uit over de slang. Het meeste begreep ik trouwens nog niet, maar knikte vriendelijk. Ik maakte fotos en liep daarna met me zusje rustig terug naar het huis. later werd me uitgelegd dat als die slang me gebeten had ik in 3 tot 4 uur dood was geweest. Het enige tegengif wat er is ligt in het ziekenhuis en dat is meer dan een uur verderop.

ik werd weer ziek. Dit keer erger dan de vorige keer, me buikkrampen maakte het me soms onmogelijk om rechtop te staan. Na de tweede nacht huilend in bed door te hebben gebracht was ik blij toen het weer licht werd. Ik pakte twee paracetemols, maar legde er snel 1 terug ik was namelijk bijna door me pijnstillers heen en ik had geen idee hoelang ik deze pijn nog zou hebben. Ik nam de pijnstiller en las de berichten op me mobiel. Me mond viel open van verbazing, las ik nou net dat me moeder bericht had gehad met de vraag of ik een eetstornis heb. Ik werd boos, waar haalde ze die onzin vandaan, ik ging naar school maar kon het niet loslaten. Als into deze onzin gelooft kan ik naar huis dacht ik. Me zus belde me moeder met de vraag of zij me local rap had gebeld. Nee zei me moeder, ik heb haar niet gesproken. Die .... dacht ik, even later werd ik dus door haar gebeld, ik gooide me mobiel weg en zei denk niet dat ik daar nu rustig genoeg voor ben. Ook me zus werd gebeld en hing de smoes op dat ik op de wc zat. Me moeder hier heeft boos en in tranen me local rap opgebeld en me ouders in nederland hebben het verder met into afgehandeld. Nu achteraf vind ik het vooral jammer wat er is gebeurd. Ik was ziek, de hele nacht had ik lopen huilen van de pijn en het enige wat ik kreeg was het verwijt van een eetstornis. Niemand die me hielp met de pijn of ook maar iemand die de pijn wat kon schelen.

Twee dagen later ging ik naar de doktor om te kunnen zien wat er aan de hand was, ik werd gewogen en bleek hier 5 kilo aangekomen te zijn. Dus wat me local rap heeft verzonnen snap ik niet, maar helemaal niet na ik dat gewicht op de weegschaal zag. Me moeder lachte me uit en je kon zien dat ze stiekem trots was dat ik zoveel was aangekomen. Want ook zij maakte zich zorgen om me. Ik liet de volgende dag me bloed en urine testen. Bij het bloedprikken lag er meer bloed naast me arm dan in het buisje. Dat ging dus een beetje mis en een andere doktor werd erbij gehaald of het wel allemaal goed ging, uiteindelijk niets aan de hand. Die middag was het al onderzocht en kreeg ik de uitslag. Ik had parasieten in me buik waardoor ik die pijn in me buik had. De man vroeg nog, of ik niet kapot veel pijn had gehad. Ik trok een fakesmile en dacht u moest eens weten. Daarna werd het pillen slik tijd 4 keer per dag , 2x per dag 5 pillen. Het verbeterde al gelijk na die dag en na 3 dagen was me buik weer de oude.
Waarschijnlijk was het schooleten daarbij ook niet goed waardoor me maag pijn begon te doen.

me moeder en ik hebben een goed gesprek gehad na de gebeurtenis met me local rap en hebben besloten dat ik geen contact meer heb met me local rap, als ze contact zoek blijf ik zeggen het gaat goed. Het andere meisje wat hier is geweest heeft namelijk ook veel problemen met deze local rap gehad. Ik geloof niet dat ze het met opzet heeft gedaan en ik denk dat het een hartstikke lieve vrouw is. Maar ze verzint wel dingen of tenminste ze verzint er een hele hoop bij want ik had die tour alleen buikpijn en mocht op doktorsadvies. Op notebene doktersadvies alleen fruit eten.
Me moeder wou me op het hart drukken dat ik alles tegen haar kon zeggen en ook tegen me ouders thuis alleen moest oppassen voor me local rap.

Later hoorde ik van me spaanse docent dat ze haar huilend had opgebeld omdat ze niet meer wist wat ze moest doen. Wat is me moeder hier toch een schat! Ik praatte met me spaanse docent omdat deze goed engels kan, kon ik alles precies uitleggen. Spaans leer ik niet van der, maar ze is er met alles wat ik meemaak en de enige persoon aan wie ik alles precies kan vertellen omdat ze engels begrijpt. Het is als een goede vriendin voor me geworden.

vrijdag was een vriend jarig en sloegen we eieren op zijn hoofd kapot. Dat was wel iets anders dan een verjaardag in nederland. Ik lag helemaal dubbel van het lachen en me hand stonk die hele avond. Daarbij gingen we met zijn alle pizza eten. Heerlijk om zoveel mensen al om je heen te hebben.

op zaterdag bleek de hond aangereden te zijn door een car. Het was zo zielig om hem te zien maar hij is ondertussen geoperareerd en hinkt nu rustig rond het huis.

dit weekend was het 15 september!
dat is de belangrijkste feestdag van het jaar, namelijk de onafhankelijkheidsdag. Ga dan maar als Nederlander uitleggen dat je die dag niet viert omdat wij degene waren die slaven mishandelde en gebruikte dat wij de indianen hebben gedood en verdreven. Heel rustig toch maar beetje voor beetje vertelt en uiteindelijk bleek dat ze helemaal niet gek ervan opkeken. Natuurlijk wel met andere woorden, volgens mij besefte ze dit niet helemaal maar ik vond het wel goed. Zaterdag ging ik eerst gewoon voetbal met me zus bij pap kijken. Die middag doken we het zwembad in en aten we bij iemand thuis. Dat zwembad was heerlijk, de jongens van het voetbal waren er ook en de jongens waren zich aan het uitsloven hoe ver ze wel niet onder water konden zwemmen. Ik lachte ze stiekem uit, want zo ver kwamen ze niet. Na een half uur kijken had ik genoeg gezien. Ik dook het water in en zwom 3 keer onder water het zwembad af. ( dat geeft gelijk weer hoe klein het zwembad was). Iedereen keek me raar aan en begon te klappen. Ik vond het heerlijk om weer lekker te kunnen zwemmen en bleef in het water de rest van de middag.

die avond liepen de kleine met stokken met poppen eraan als teken voor de onafhankelijkheid. Aangezien ik een klein zusje heb liep ik ook mee, me zusje wou alleen niet de pop meer dragen dus daar liep ik als blond lang meisje met een knalroze pop in een optocht met de gemiddelde leeftijd 6. Het maakte niet uit, me zusje aan de ene hand en de pop aan de andere wandelde we naar de gymzaal. Daar waren allemaal typische spelletjes georganiseerd en werd er het vuur overgedragen door hardlopers zoals ook bij de olympische spelen word gedaan. Hier alleen lopen ze van school naar school en dragen het vuur over. Die avond liepen ik en me zus naar huis.

zondag 15 september
We liepen in een optocht in de plaats waar ook me school is. Daar werden we gefilmd en die avond stond me gezicht op de tv. Het was een soort grote carnavals optocht en ik was het meisje die met snoep mocht gooien en aan de kleintjes mocht geven. Na ongeveer 2 minuten te hebben gelopen kreeg ik al de opmerking, love you my love. ik keek om zag een groep jongens stak me duim op en liep door. De hele tour hebben ze achter me aan gelopen.. Het was super gezellig en kregen ook nog middageten daar , de fanfare was er en belachelijk veel mensen langs de kant. Om 1 uur namen we de bus terug en liepen naar huis. Daar wou ik gaan slapen maar mocht ik toch eerst mee naar nog een verjaardag. rond 8 uur dei avond waren we weer terug. Toen kwam een vriend van ons ineens langs, ik zat al met me haar op de kop ,zonder makeup in me pyjama op de bank. Die avond sliep ik dus alsnog laat.

Maandag 16 september
we waren vrij vandaag van school en hoefde dus eigenlijk de hele dag niets te doen. We besloten dat we met de hele familie naar de film gingen. We moesten daarvoor naar San Jose rijden en omdat de kleine ook mee was konden we maar naar 1 film gaan. Daar viel ik uitgeput van de vorige dag samen met een belachelijk saaie film in slaap. Wat lijk ik toch veel op pap dacht ik met een lach toen ik wakker werd. De rest van de film bleef 1 persoon of beter gezegd 1 plek in me gedachte. Vroeger het beste plekje op de wereld.

dinsdag 17 september
we moesten naar school maar ik had alleen de ochtend omdat ik die middag spaanse les zou hebben. Die middag spaanse les maakte me docent me ongerust met een toets die eraan kwam en met haar zorgen. daarbij kwam haar opa te overlijden en was ze zelf ziek. Natuurlijk deden we zoals altijd niets aan spaans en praten we over wat we allemaal meegemaakt hadden de afgelopen dagen. die avond gingen we pizza eten voor de verjaardag van me nicht.

woensdag 18 september
het was me zusjes verjaardag! ze was dan toch 3 jaar geworden en een echte grote meid. de rest in het huis was minder gelukkig en druk
me zus was ziekjes en me moeder was boos. Die dag ervoor moesten namelijk de cijfers worden opgehaald en zowel me zus als me broertje stond er niet goed voor op school. Vanochtend hadden we gelukkig geen school en kon ik dus even hardlopen. Wat is me conditie slecht geworden! Na een douche en klaar te hebben gemaakt voor school dagen we 2 toekans. snel een foto met me mobiel gemaakt en in de auto gesprongen naar school.
Daar ging ik zoals altijd in de gele amerikaanse schoolbus richting school.


veel liefs vanuit Costa Rica.
er is deze weken veel meer gebeurd maar dit waren de belangrijkste dingen ik zal proberen de volgende wel over 1 of 2 weken online te zetten!